Czasem podjęcie decyzji jest bardzo trudne. W głębi serca wiesz jednak, że takie decyzje są konieczne. Taka decyzja może być niezgodna z Twoją wolą, może być bolesna, możesz się buntować zanim ją podejmiesz, ale wiesz że zwyczajnie musisz. Rozważasz za i przeciw, rozpatrujesz na wszystkie strony, wahasz się, ale jednak ona jest nieunikniona. Przekładasz ją, odraczasz w czasie, naginasz rzeczywistość, przeczysz jej, szukasz potwierdzeń, że tak nie jest, że możesz normalnie funkcjonować bez niej. Jednak ona tam jest, tuż za Tobą, tuż za Twoimi marzeniami i pragnieniami. Decyzja.
I choć bardzo jej nie chcesz to jednak ją podejmujesz. Swoiste moratorium od ludzi, ich opinii, relacji, przyjaźni czy rodziny. Takie odcięcie jest bolesne kiedy zostaje się samemu. Pytanie jednak czy nie było się samotnym cały czas?
Być samemu to jedno, ale samotnym można być i wśród ludzi. Otaczają Cię przyjaciele, koledzy czy koleżanki, rodzeństwo czy rodzice. Są obok, żyją, oddychają zajęci swoimi codziennymi sprawami. Rozmawiają z Tobą, doradzają, śmieją się czy imprezują. Ale ilu z nich tak naprawdę Cię kocha? Ilu z nich tak naprawdę jest obok Ciebie? Do ilu z nich możesz zadzwonić z problemem? Ilu w trudnym czasie Cię przytuli, pocieszy, doradzi od serca, albo zwyczajnie w Twoich trudnych chwilach zadzwoni by zapytać o Twoje zdrowie, o to jak minął dzień? Ilu Cię w tych chwilach odwiedzi, ilu zaoferuje swoją pomoc? A ilu z radością przyjmie Twoją? Ilu radzić się będzie Ciebie? Ilu z nich spotka się tylko w związku z interesem? Być coś dla nich zrobił, im pomógł? Ilu z nich robi to regularnie?
Bezinteresowność. Jak bardzo jej brakuje u wielu ludzi. Jak bardzo brakuje miłości do drugiego człowieka, zwykłej troski.
Czy przyjaciel który zapomina do Ciebie oddzwonić jest Twoim przyjacielem? Nie wie co się stało, może potrzebujesz rozmowy, a może pomocy? Może jesteś w szpitalu i nie ma kto Ci pomóc? Czy nie odpisywanie lud oddzwonienie przez tydzień lub dwa można uznać za przyjaźń?
Czy przyjaciel który znajduje czas na rozmowę z Tobą tylko na chwilę, wyznacza czas, nie odwiedzi Cię nawet jeśli jest przypadkiem obok Ciebie, jest Twoim przyjacielem? Czy osoba która traktuje Cię jako swoisty lek na swoją nudę jest Ci bliski? Czy osoba która w tym wszystkim nie liczy się z Twoimi emocjami jest Ci przyjacielem?
Czy przyjaciel pożycza od Ciebie pieniądze i nigdy Ci ich nie oddaje? Czy przyjaciel ma do Ciebie pretensje, że się nie odzywasz sam nie próbując utrzymać kontaktu? Czy przyjaciel zlekceważy Twoje problemy? Umniejsza im? Czy przyjaciel zawsze będzie miał wymówkę by Cię odwiedzić samemu oczekując, że będziesz go dowiedział?
Czy osoba Ci bliska parsknie śmiechem na Twoje problemy, nie rozumiejąc ich? Czy przyjaciel będzie widział Cię tylko wtedy kiedy sam będzie potrzebował pomocy i wysłuchania? Czy masz przyjaciela, który bezinteresownie się z Tobą umówi, by po prostu z Tobą pobyć? Czy masz kogoś kto za Tobą tęskni, martwi się nie oczekując niczego w zamian?
Czasem trzeba podjąć decyzję o moratorium od ludzi, relacji i ich problemów. Prawda jest okrutna, ale wystarczy małe doświadczenie. Nie odzywaj się do nich, a zobaczysz po jakim czasie i w jakiej sprawie się do Ciebie odezwą. Jeśli zadzwonią z jakąś sprawą nie pytając jak Ci się żyje, to wiedz, że przyjaciół nie masz... Jeśli zadzwonią by coś od Ciebie uzyskać, a nie po to by się z Tobą spotkać i porozmawiać, wiedz że to nie jest Ci osoba bliska. Wielu z nich udaje dla własnych korzyści. Wielu z nich wykorzystuje Twoje dobro, Twoje zaangażowanie, Twoje serce, wiedzę czy umiejętności.
Czasem trudno jest podjąć decyzję o moratorium. Szczególnie jeśli się jest samemu, bo samotnym jest się w takich sytuacjach cały czas. A co zrobić po weryfikacji takich ludzi? No cóż, jeśli nie przejdą egzaminu to jedyne co pozostaje to się od nich odciąć raz na zawsze. Po co utrzymywać relację jednostronną, po co utrzymywać kontakt z kimś przy którym jest się samotnym? Nie warto. Dla własnego dobra, nie warto.
Comentários